8. Tożsamość

  - Co jest? Czemu się tak gapisz? - zdziwił się Sting.
  - Eee... nic. Przepraszam za moją bezmyślność. Muszę się jeszcze wiele nauczyć - Serena spuściła głowę.
  - Ja też kiedyś taki byłem. Nie szanowałem ludzkiego życia, uważałem innych za śmieci. Ale Natsu był tym, który pomógł mi się zmienić.
  - Natsu taki jest. Kiedy usłyszałam dźwięk jego głosu, natychmiast się uspokoiłam.
  Serena była wpatrzona w Stinga jak w obrazek, co nie uszło uwadze Gajeela.
  "Wygląda na to, że nie tylko Sho trafiło" - pomyślał.
  - To może chodźmy już do waszej gildii? Chcieliśmy wpaść w odwiedziny - zaproponował Sting.
  - Jasne, nie traćmy czasu! - wesoło powiedział Natsu.

  Do gildii dotarli dopiero wieczorem, biorąc pod uwagę to, że szli pieszo.
  - Już jesteśmy! - wołał Natsu.
  - Z naszą zgubą - dodał Gajeel.
  - I gośćmi - powiedziała Wendy.
  - Wróciłaś - Erza zwróciła się do Sereny.
  - Nie dotrzymałam obietnicy danej Lucy - odpowiedziała.
  - Co to za obietnica? Jesteś jedną z nas, musimy cię chronić.
  - Nie zasługuję na bycie magiem Fairy Tail.
  - W pełni zasługujesz - pojawiła się Lucy.
  Serena uśmiechnęła się lekko i przytuliła blondynkę. Ta odwzajemniła uścisk.
  - Okej! To kolejna impreza! - krzyczała Sho - Mam pomysł! Jeszcze w czasach Phantom Lord Gajeel zaraził mnie swoją pasją - śpiewaniem i graniem na gitarze. Może wam coś zaśpie...
  - Niee! - Natsu zatkał jej usta.
  - Napfefno? Jeftem sałkfiem njefła.
  - NIE!
  W tym czasie Serena patrzyła na Stinga. Począwszy od jego lśniących włosów, przez piękne oczy, uśmiech i umięśniony tors. Wręcz pożerała go wzrokiem.
  "On jest taki zabawny i pewny siebie" - pomyślała - "Z zimnego drania zmienił się w tak wspaniałą osobę?"
  Nagle ich oczy się spotkały. Dziewczyna oblała się rumieńcem. Jego spojrzenie było tak hipnotyzujące... Jednak tą chwilę przerwała Levy.
  - Nie uwierzycie co znalazłam! - wołała.
  - Najpierw priorytety - powiedział Gray.
  Serena oficjalnie została członkinią Fairy Tail. Przypieczętowano to znakiem gildii na jej ramieniu.
  - Mogę mówić? - spytała Levy ze zniecierpliwieniem.
  - Mów - powiedział Makarov.
  - Zaciekawiłam się tą całą Magią Dziecięcia Lucyfera. Szukałam na ten temat informacji i znalazłam całą książkę opisującą tą magię i jej użytkowników. Dokonałam wielu ciekawych odkryć. Jednak nie wiem, czy chciałabyś o nich wiedzieć, Sereno. To zmieni twoje życie.
  - Levy, ja muszę o tym wiedzieć. I co by się nie działo, niczego się nie boję. Bo jesteście ze mną.
  - No dobrze. W tej książce były różne zaklęcia i właściwości tej magii. Między innymi to, że twoje łzy są zbawiennym lekarstwem, a krew - śmiertelną trucizną.
  - To dlatego wyleczyła nasze rany - domyślił się Rogue.
  - Ta magia jest bardzo podejrzana - powiedziała Erza.
  - Powiedz mi, Sereno, jakiej magii używali twoi rodzice? - spytała Levy.
  - Mama władała Magią Powietrza, a ojciec Magią Telepatii. A dlaczego pytasz?
  - Poniewą Magia Dziecięcia Lucyfera przekazywana jest z pokolenia na pokolenie. To oznacza, że najprawdopodobniej...
  - ...nie są moimi rodzicami? - spytała zszokowana Serena.
  - Niestety. A to jeszcze nie wszystko. Twoja magia jest tak jakby "lżejszą" wersją Magii Życia i Śmierci. Znana jest tylko jedna osoba, która jej używa.
  - Zeref... - szepnęła Mavis.
  - Tak. Magia Sereny powstała od jego magii.
  - A co ma do tego jego magia? - spytała Serena histerycznie.
  - Jeszcze się nie domyślasz? Ta magia przechodzi z pokolenia na pokolenie. To oznacza tylko jedno.
  Mavis spojrzała na Serenę i grobowym głosem powiedziała:
  - Jesteś potomkinią Zerefa.